اسلینگ هایی که در صعود های ورزشی از آن ها استفاده می شود معمولا بصورت دوخته شده و در اندازه های 15 یا ‏‏20 یا 30سانتی متری مورد استفاده قرار می گیرند. ‏
در صورتیکه امتداد رول های کوبیده شده در مسیر در یک خط باشد این اسلینگ ها بخوبی جوابگوی صعود هستند اما ‏در مواقعی خاص بخوص در مسیر های طبیعت سنگنوردان ورزشی احتیاج به حمل اسلینگ های بلند تر دارند.‏
در صورتیکه رول ها در یک امتداد نباشند طناب اصطلاحا شکست پیدا می کند و سر طناب احساس می کند طناب ‏حرکت نمی کند. در صورتیکه حمایتچی اعلام می کند طناب آزاد است . این امر به خاطر زوایای ایجاد شده در راستای ‏طناب است و حتی گاهی به قفل شدن سنگنورد در مسیر و عدم امکان حرکت او منجر می شود. در این شرایط ‏استفاده از یک اسیلنگ بلند شکست طناب را می گیرد و صعود بهتری را عرضه می دارد.‏
این امر بخصوص در لبه کلاهک نمود بارز تری دارد اگر در لبه کلاهک از یک اسلینگ کوتاه استفاده شود و صعود کننده ‏پاندول شود ممکن است اسلینگ به سنگ کوبیده شود و صدمه ببیند.‏
البته اکثر سنگنوردان در صعوهای ورزشی علاقه ای به آویزان کردن اسلینگ های بلند به صندلی خود ندارند برای کوتاه ‏کردن طول اسینگ های بلند می توان مطابق شکل عمل کرد.به همراه داشتن اسینگ های بلند در حین صعود مزایای ‏دیگری مانند امکان تنظیم بازو های یک کارگاه صعود – راحتی حرکت در مسیر های کلاهکی –و … را نیز در بر دارد.

منبع:PARSAEI.COM