حالت سوم زمانی است که نفر سقوط کننده بیهوش است یا توانایی هیچ گونه کاری را ندارد. در این روش بالاکشی در ایران به روش ‏موفلاژ یا ‏M ‎‏ معروف است و در آن از یک تکه طناب انفرادی نیز در سیستم بالاکشی استفاده می شود. در اين روش ما به دو ابزار ‏چفت شونده ( يومار – ‏T-bloc‏ – ‏Ropeman‏ ) و يک طنابچه انفرادي و سه کارابين نياز داريم .‏

حالت اول:‏
اگر فردی که داخل شکاف سقوط کرده توانایی این را داشته باشد که خود را با لا بکشد نفر بالا در همان حالت باقی می ماند تا نفر ‏پایین با صعود بر روی طناب خود را از شکاف بالا بکشد.

آشنایی با شیوه های امداد رسانی و چگونگی مواجهه با شرایط دشوار می تواند در زمان بروز حادثه ‏بسیار مفید باشد. کوهنوردی که قبلا با این روش ها آشنا بوده و مدت زمان کافی را صرف تمرین و تکرار ‏آن نموده مطمئمنا در حین روبرو شدن با یک اتفاق بسیار سنجیده تر و عاقلانه تر عمل می کند.
چقدر ‏خوب است در کنار زمانی که صرف آماده سازی تجهیزات و ابزار برای یک برنامه می کنیم اندکی وقت نیز ‏به طرح ریزی و شناخت خطرات آن برنامه اختصاص دهیم .‏

بالاکشی با حداقل ابزار
در صورت بروز اتفاق و نیاز به بالاکشی باید از لوازم موجود استفاده نمود. طبیعتا وجود ابزار تخصصی ‏امداد باعث تسهیل کار و بالابردن سرعت عملیات می شوند و لی اکثریت سنگنوردان همواره این لوازم ‏را به همراه ندارند. بنابراین باید هر کوهنورد فنی قادر باشد تنها به کمک طناب – طنابچه و کارابین یک ‏سیستم بالاکشی را نصب و از آن استفاده نماید