آرامش واحساس لذت در کوهنوردی

کوه پیمایی یا کوه نوردی فعالیتی است که هر کسی با دید متفاوتی به آن مینگرد. بعضی ها به عنوان تفریح بهآان نگاه میکنند بعضی ها به عنوان یک ورزش سالم و عده ای دیگر به عنوان یک ماجراجویی خطرناک اما نکته مشترکی که همه این دیدگاه ها را به هم نزدیک میکند درسی است که همه کوه نوردان خواسته یا نخواسته ازآن یاد میگیرند وآن درس درس زندگی است.

کسی که تصمیم صعود به قله ای را میگیرد باید مراحل مختلفی را طی کند که درست همانند طی کردن مراحل مختلف در زندگی برای رسیدن به یک هدف میباشد. همانند زندگی که هر فردی باید هدفی را انتخاب کند یک کوه نورد باید قله صعودش را انتخاب کند و برای رسیدن به قله یا هدف مورد نظر احتیاج به یک برنامه ریزی دقیق و حساب شده دارد.

در کوه نوردی مواردی همچون پوشاک مناسب ،آب و غذای کافی , وسایل امداد و نجات , بررسی وضعیت آب و هوا و بررسی توانمان برای صعود و در زندگی مواردی همچون کار و تحصیلات , سلامت جسم و روان و بررسی مشکلات احتمالی پیش رو و چگونگی فایق امدن بر آن ها ازآن جمله میباشند.

یک کوه نورد یاد میگیرد که چه در زندگی و چه در کوه باید با قدمهای محکم یکنواخت و ثابت به سمت هدف حرکت کرد، یاد میگیرد که باید در مسیر حرکتش از زیباییهای اطرافش هم لذت ببرد، یاد میگیرد که فقط میتواند به خودش تکیه کند، یاد میگیرد که در موقع خستگی و در اوج نا امیدی یک تجدید قوای کوچک میتواند دوباره امید و قدرت رسیدن به هدف را به او باز گرداند و مهمترین نکته این که یاد میگیرد که فقط پشتکار و تحمل خستگی میتواند او را به قله و هدفش برساند.

هیچ کس بهتر از یک کوه نورد نمیداند که رسیدن به هدف مورد نظر در زندگی چه احساس لذت بخشی به انسان میدهد، احساسی که سرشار از شادی، سبک بالی ، اعتماد به نفس و امید به زندگی میباشد و این احساس به آدم انگیزه انتخاب کردن قله و هدف بلندتری را میدهد.

مهمترین درسی که ما میاموزیم مغرور نبودن است، چون وقتی از بالای یک قله اطراف خود را نگاه میکنیم ، پی به بزرگی و قدرت خداوند میبریم ، دنیایی که در ان زندگی میکنیم چقدر بزرگ و زیبا میباشد و پی میبریم که ما قطره آبی بیش در مقابل این اقیانوس نیستیم.

پس بیائید تااین لذت را با دیگر دوستان سهیم گردیم .